TIME TO MOVE ON

Ένα τελείως διαφορετικό ποστ σήμερα...
Χωρίς περιτυλίγματα, έντονα χρώματα και φωτογραφίες.
Ας πούμε ότι το κείμενο αυτό, το γράφω και για μένα.








Ο φόβος και o έρωτας είναι τα πιο καθηλωτικά συναισθήματα πιστεύω. Δεν συγκρίνονται με άλλα. Ποιός είπε όμως ότι αυτά τα δύο δεν συγχέονται μεταξύ τους;
Ο φόβος είναι τόσο πλούσιος, τόσο διεκδητικός, τόσο αυταρχικός, ακριβώς όπως και ο έρωτας. Απαιτεί δέσμευση από τον κάτοχό του. Υπό άλλες συνθήκες, ο φόβος μπορεί να απαγορεύσει στον ξενιστή του ακόμα και τα "ξενοκοιτάγματα" προς την ηρεμία ή την ευτυχία. Και ερχόμαστε στο παρασύνθημα.
Τι κάνεις γι' αυτό;

Κάποιος μου είπε ότι η ζωή είναι ένας αγώνας. Όχι Μεσιέ!  Η ζωή είναι ένα αγώνας μόνο για αυτούς που την βλέπουν σαν μάχη! Για εμάς, είναι καλοπέραση! Και τι εννοώ με αυτό:
Καλοπέραση είναι να δίνεις στον εαυτό σου τα καλύτερα, να τον προσέχεις, να τον φροντίζεις, να τον ακούς. Να είσαι το καλύτερο που μπορείς. Αυτό, που σε άλλους θαυμάζεις. Αυτό, που θα σε πάει μπροστά. Κοινώς, αυτό που θα σε κάνει άνθρωπο άξιο λόγου.

Όλα τα παραπάνω όμως, μένουν μισοτελειώμενα όταν σε ερωτεύεται ο φόβος. Ο άτιμος σε θέλει αποκλειστικά δική του. Όσο ενδίδεις, τόσο πιο πιεστικός γίνεται. Θέλει να ελέγχει όλες σου τις κινήσεις. Να τον σκέφτεσαι συνέχεια. Να μην κάνεις βήμα χωρίς αυτόν. Να τον συγχέεις με όλες σου τις αναμνήσεις. Θέλει τον κόσμο σου, στα μέτρα του.
Βέβαια, η διεκδίκηση δεν σταματά εδώ αφού σε περιπτώσεις βαριάς μορφής "έρωτος" φθάνεις στο σημείο να νιώθεις ενοχές όταν περνάς καλά χωρίς αυτόν. Κατόπιν εορτής όμως αρχίζεις να βασανίζεσαι και να ψάχνεις λόγους να φοβηθείς για να εξιλεωθείς για το κακό που έκανες στη σχέση σας.
Επίσης, ο φόβος έχει πολλές μορφές και δεν χτυπάει κουδούνια! Είναι σαν ένα booty call.
Σε ψάχνει για επιβεβαίωση, αργά τη νύχτα. Σου χαρίζει έναν οργασμό/κρίση πανικού και σε αφήνει να ψάχνεσαι.
Δεν θα την έλεγα και υγιή σχέση... σωστά;
Τι θα κάνεις λοιπόν γι' αυτό;

Ο μη εποικοδομητικός φόβος μπαίνει στη ζωή μας σε μικρή ηλικία. Τότε που είμαστε ξέγνοιαστοι και ο κόσμος μοιάζει μικρός μπροστά στα όνειρά μας. Ο φόβος όμως είναι το αλάνι της περιοχής.
Σε περιμένει έξω από το σχολείο με το μηχανάκι του και σου κλείνει το μάτι. ΘΕΛΕΙ να τον γνωρίσεις καλύτερα. Είναι ο πρώτος σου έρωτας.
Η σχέση που θα αναπτύξετε θα είναι αλληλοεξαρτώμενη και σαδομαζοχιστική. Αυτός θα ικανοποιείται βλέποντάς σε ανήμπορη και εσύ θα περιμένεις αυτήν του την ικανοποίηση για να έρθει επιτέλους μετά η (παροδική) ηρεμία, μία αίσθηση που δυστυχώς δεν θα είναι πλέον στο χέρι σου για να ελέγξεις.
Όπως όλοι οι πρώτοι έρωτες, έτσι κι αυτός θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη σου. Θα τον συγκρίνεις με άλλους έρωτες-φόβους που θα γνωρίσεις στη ζωή σου. Κάθε σχέση με τον φόβο θα σε πηγαίνει πίσω. Τα one night stands θα τα ξεπερνάς σχετικά εύκολα αλλά τι γίνεται όταν κάνεις μακροχρόνια σχέση με τον φόβο;
Όλες οι μακροχρόνιες σχέσεις βασίζονται ΚΑΙ στη συνήθεια. Κατάσταση που δεν θεωρείται κατ΄ ανάγκη κακή. Σε σχέση με τον φόβο όμως, η συνήθεια είναι καταστροφική. Συνηθίζεις την άσχημη συμπεριφορά, τις λίγες απαιτήσεις που έχεις από τον εαυτό σου. Ο φόβος χαίρεται για αυτήν του την επιρροή. Φθάνεις στο σημείο να ζεις μόνο για εκείνον. Δεν βγαίνεις από το σπίτι. Τον περιμένεις στωικά να γυρίσει. Βασίζεσαι επάνω του και χάνεις κάθε αξιοπρέπεια για τον εαυτό σου. Δέχεσαι τα "χτυπήματα" και θεωρείς ότι έτσι πρέπει να είναι η ζωή σου.
Ένας αγώνας!
Τι θα κάνεις επιτέλους γι' αυτό;

Για να χωρίσεις από μία τόσο νοσηρή σχέση, δεν είναι εύκολο. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο.
Είναι δύσκολο, αφενός επειδή έχεις μάθει να ζεις κατ' αυτόν τον τρόπο και τρέμεις την αλλαγή και αφετέρου ο ίδιος ο φόβος σε έχει αποξενώσει από όλες σου τις "πατερίτσες".
Αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι ο πραγματικός φόβος, αυτός ο μηχανισμός που όλοι έχουμε, έχει σκοπό να σε προστατέψει και όχι να σε καταβάλλει.
Άρα λοιπόν, σίγουρα θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου ποιοι τύποι φόβου είναι του γούστου σου και με ποιους θα μπορούσες να δημιουργήσεις μία υγιή σχέση.
Ό,τι άλλο σου προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα πρέπει να το αποβάλλεις από τη ζωή σου.
Κάνε κάτι γι' αυτό, για σένα...
Χώρισε!


Αφιερωμένο σε όλους εσάς που είστε επιτέλους singles!




                                                                                                













13 comments:

  1. πολύ ωραίο και σωστό ποστ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ Φαίη μου!

      Delete
  2. Πάρα πολύ ωραίο post,αληθινό και μου αρέσει πολύ!Πόσο αλήθεια είναι αυτά που λές...νομίζω ότι πολλές από εμάς νιώθουν έτσι.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι νιώθουν έτσι και δυστυχώς δεν βρίσκουν ανταποκριση και νομίζουν ότι είναι μόνοι τους. Ας πούμε ότι αυτό το κείμενο το έγραψα και να το δουν όσοι νιώθουν αποξενωμένοι. Και ένας να το έβλεπε θα μου αρκούσε. Στην προκειμένη είστε δύο :P

      Delete
  3. 3η εδω...τι να πω... πολυ ωραιο απο την αρχη μεχρι το τελος.. δεν εχω λογια...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε! <3

      Delete
  4. ο ιδιος σου ο φοβος σε εχει αποξενωσει απο ολες σου τις πατεριτσες!αυτο ακριβως!

    ReplyDelete
    Replies
    1. εμ, είναι να μην χωρίσεις μετά;;;; ^__^

      Delete
  5. Εννοείται χώρισε!! Η ζωή είναι για να περνάμε καλά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να περνάμε με τον εαυτό μας καλά! <3

      Delete
  6. Γλυκιά μου μπελα σε διαβάζω και σε διαβάζω και σε διαβάζω διαρκώς και μ αρεσει κάθε ποστ που βλέπω. Ε σε αυτό το ποστ σε διαβασα με πώρωση. Word for word. Και 'γω τα πέρασα και μου ήταν δύσκολο αλλά όσο περνάει ο καιρός συνειδητοποιείς οτι ο φόβος ειναι απλώς ψευδαίσθηση και χαζή μάλιστα. Σε γλυκοφιλώ και αναμένω το επόμενο ποστ σου με λύσσααααα <3

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πηνελόπη μου! <3 Σε ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξή σου! Με συγκινείς και με τιμάς! <3
      <3 <3

      Delete
  7. απίστευτη ειλικρινής γραφή...τίποτε λιγότερο από έναν αληθινό άνθρωπο...από ανθρώπους που θα ήθελα να έχω γύρω μου να με αγκαλιάζουν και να μου δείξουν την πόρτα του χωρισμού με τον οποιοδήποτε φόβο,θα διάλεγα εσένα Μπάμπι...πολλά φιλάκια...

    ReplyDelete

Back to Top