THE GAME OF HOT POTATO



Το αγαπημένο παιχνίδι πολλών!


 Έχω ενστάσεις. Πολλές ενστάσεις. Εξ' ου και το καινούργιο άρθρο σε αυτή τη στήλη που ανανεώνω όποτε νιώσω την ανάγκη να πω κάτι πέρα απο τα γνωστά. 
Είτε είσαι blogger/vlogger είτε απλή αναγνώστρια που δεν έχεις άμεση σχέση με το αντικείμενο, ξέρεις από τώρα τι επακολουθεί. So, get ready.

Το παιχνίδι με την καυτή πατάτα το γνωρίζεις νομίζω. Αυτό που έπαιζες μικρή μαζί με τους φίλους σου και χρίζατε μία μπάλα ως καυτή πατάτα και την πετούσατε ο ένας στον άλλον; Που δεν έπρεπε να μείνει στα χέρια του παίκτη πάνω από δύο δευτερόλεπτα; Που όποιος την κρατούσε παραπάνω έχανε; Αυτό! Το θυμήθηκες; Τέλεια... πάμε να σου πω τώρα τι σχέση έχει αυτό με την beauty community (πόσο με εκνευρίζει αυτή η λέξη).



Την αλήθεια κι ας πονάει



Στο παιχνίδι της καυτής πατάτας συνήθως έχανα... Πρώτον επειδή δεν καταλάβαινα το νόημα του παιχνιδιού και δεύτερον προτιμούσα να την πετάω σαν αστεράκι νίντζα πάνω στον άλλον (με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνει να την πιάσει) γιατί μου φαινόταν πιο διασκεδαστικό. Πάντα με βγάζανε εκτός παιχνιδιού. Δεν ήξεραν, λέει, πώς να με διαχειριστούν.
Αυτό το κάνω μέχρι σήμερα. Την ωραία την "πατατούλα" θα την κρατήσω στα χέρια μου, θα την επεξεργαστώ, θα την εκτιμήσω και μετά θα σου την πετάξω στα μούτρα για να δω τι θα κάνεις και εσύ με αυτήν. Αν κάνεις το ίδιο, το λιγότερο που θα σκεφτώ, είναι να σε κάνω φίλη μου.



Το θέμα blogging στην Ελλάδα (όπου blogging βάζετε όλες τις εκδοχές αυτού), αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού. 
Στηρίζουμε οι πάντες τους πάντες, αγαπάμε οι πάντες τους πάντες και μετά όλοι μαζί πάμε και μυρίζουμε τις ανθισμένες αμυγδαλιές στο Ζάππειο.

Είμαι από τις πρώτες που θα σου πω να στηρίξεις οποιαδήποτε συνάδελφό σου, που εκτιμάς το έργο της, της δουλειά της, τον κόπο της. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια και κυρίως χωρίς αξιολόγηση. Αν στηρίζουμε συνέχεια τους πάντες, πώς θα εξελιχθούν και θα ξεχωρίσουν αυτοί που το δικαιούνται; 
Η αλληλεγγύη λοιπόν υπάρχει μέχρι ενός ορίου. 
Οι απόψεις που έχουμε δεν μπορεί να καλύπτουν συναισθηματικά όσους είναι αδύναμοι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Είτε ταυτίζεσαι με αυτές τις απόψεις είτε βρες το θάρρος της γνώμης σου να αντιπαρατεθείς σε αυτές με επιχειρήματα. Και ερχόμαστε ξανά στην πατάτα...




Βλέπεις σχόλια και γνώμες που παρεκκλίνουν από τον αρχικό στόχο, φανατισμένες "μαύρες χήρες" που ζώνονται με "πατάτες" και τις πετούν στο γήπεδο του αντιπάλου. 
Μισό λεπτό κυρία χήρα... Την είδατε την πατάτα; Την πιάσατε; Την μυρίσατε; Πρόλευση είδατε; Πώς την πετάτε έτσι στον άλλον; Γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται; 
Δεν γνωρίζετε και δεν σας απασχολεί να μάθετε. Ζείτε για την ημέρα της επιστράτευσης των κραγιόν! Αγωνιάτε για το πότε θα σκάσει η Χιροσίμα για να χωθείτε στην πρώτη γραμμή. Εσείς λοιπόν είστε πάντα νικητές στην "καυτή πατάτα". Τώρα μπορείτε να πάτε να μυρίσετε τις αμυγδαλιές.


Τα εν οίκω μη εν δήμω


Υπάρχει και το άλλο μέτωπο, αυτό των ηθοποιών. Υπάρχουν πολλά ταλέντα που έχασε το σανίδι. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που όταν εκφέρεις την άποψή σου για την "οικογένεια" θίγονται ακόμα και όταν είναι έκτα ξαδέρφια! Που επιμένουν να "αποκαταστήσεις" το όνομά τους ενώ αφενός δεν αναφερόσουν σε αυτούς και αφετέρου τώρα θυμήθηκαν ότι είστε οικογένεια ενώ μία κάρτα στα γενέθλιά σου δεν έχουν στείλει.  Αυτό λοιπόν είναι κάτι που συμβαίνει κατά κόρον στο κομιούνιτι (μπα, ούτε έτσι μου αρέσει).
Κυρία ξαδέρφη, ζεις για να κάνεις εντύπωση. Κακή. Πολύ κακή. Και τι γνώμη μου θα πω, και θα σχολιάσω εμπεριστατωμένα, διότι με ενδιαφέρει να ακουστώ και δεν κρύβομαι πίσω από το καλά λιμαρισμένο δάχτυλό μου. Δεν αυταρέσκομαι, δεν αδιαφορώ, δεν βάζω άλλους να μιλήσουν αντί για μένα. Οι αμυγδαλιές σε περιμένουν!






Νίντζα, νίτζα είσαι εδώ;







Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε: Το να εκφράζεις τη γνώμη σου ευγενικά (όσο τουλάχιστον στο επιτρέπει το κλίμα και η επίθεση που δέχεσαι), είναι αυτό που επιβάλλεται να κάνεις. Το να ζητιανεύεις προσοχή, φίλους, εταιρίες και σνιφς από αμυγδαλιές επιβάλλεται να το σταματήσεις. Αρκέσου στο να κάνεις αυτό που θέλεις, αυτό που μπορείς και αυτό που θα ήθελες να δεις από τους άλλους να κάνουν. Αναλώσου με στόχο. Α! και το σημαντικότερο... κρύψου γιατί σου έρχεται το νίντζα αστεράκι!


Παρακαλώ το παρακάτω βιντεάκι να ακούγεται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Ο συνδιασμός είναι εξαιρετικός! 






                                                                                                                           

12 comments:

  1. θεωρώ ότι το να μπορείς να διαχειριστείς όμορφα γεγονότα και καταστάσεις είναι το ιδανικό...
    δυστυχώς αυτός ο κόσμος δεν είναι ιδανικός οπότε ούτε και η αντιμετώπιση θα είναι ανάλογη...
    οι διαφορετικές προσωπικότητες συνιστούν διαφορετικές συμπεριφορές...
    και αν ο σουρεαλισμός είναι κάτι που βλέπω το αντιμετωπίζω ακριβώς όπως στην τέχνη...
    κάποιες φορές το καταλαβαίνω και κάποιες όχι...
    στην αρχή ήμουν πιο ανοιχτή μέχρι που κατάλαβα ότι το ρομαντικό βοσκοτόπι που μασουλούσα το γρασίδι μου είχε νάρκες...
    που περίμεναν να σκάσουν που; στα μούτρα μου...
    έτσι λοιπόν άλλαξα βοσκοτόπι,μπήκα στον στάβλο μου και από εκεί μασουλάω ήσυχα το γρασίδι μου...
    το καλό είναι ότι γνώρισα ανθρώπους που πραγματικά ξεχωρίζουν και φυσικά πήρα τα μαθηματάκια μου με καλό ή με άσχημο τρόπο...
    αυτό της μπιουτοκοινότητας που δεν θα καταλάβω ποτέ είναι γιατί πρέπει το βοσκοτόπι να διαμοιραστεί...
    στάβλους έχουν όλοι...γρασίδι υπάρχει για όλους...το κακό είναι μάλλον που αφοδεύει έκαστος...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Tζαζάκι μου σε ευχαριστώ για το σχόλιο :)
      Με το μόνο που διαφωνώ είναι οτι το βοσκοτόπι δεν πρέπει να μοιράζεται. Ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να έχει το χώρο του τον οποίο και καλείται να κρατάει "καθαρό". Δημιουργείται ένα μικρό προβληματάκι όταν έρχεται ο άλλος και σου χέζει το χώρο. Πόσο μάλλον όταν καταπατά το χώρο σου και φέρνει και τους φίλους του μαζί να κάνουν πάρτι. Όσον αφορά στις συμπεριφορές... ναι δέχομαι ότι η διαφορετική προσωπικότητα ακολουθείται από διαφορετική συμπεριφορά ΑΛΛΑ εδώ είναι που υπάρχουν τα όρια. Διότι η βλακεία δεν έχει όριο και εκεί έχω θέμα εγώ :P

      Delete
    2. τα ίδια λέμε...εννοώντας βοσκοτόπι αυτή την αχανή έκταση και στάβλο το χώρο σου...τεσπά δεν θα το κουράσουμε...συμφωνούμε ότι συμφωνούμε...πιστεύω κι εγώ στην οριοθέτηση της βλακείας...γενικά...παντού...εντός και εκτός...πάντως η αλήθεια είναι ότι χαραμίζεσαι...ο λόγος σου θα ήταν ιδανικός σε ένα βιβλίο που γλαφυρά θα ανέλυε λίιιιιγο παραπάνω αυτές τις συμπυκνωμένες σκέψεις...πολλά φιλάκια ευφυέστατη Μπάμπι μου...

      Delete
    3. Με σένα δεν κουράζομαι ποτέ! Εννοείται ότι λέμε τα ίδια.. που και διαφορετικά να λέγαμε και πάλι θα υπήρχε συννενόηση. :)
      Ο γραφιάς μέσα μου δεν θα πεθάνει ποτέ...
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια φίλη μου. <3

      Delete
  2. εισαι θεα ρε φιλε..τι να πω...απολαυστικοτατο το ποστ σου..μπραβο...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ Βασιλική μου. Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο <3 <3 <3

      Delete
  3. *clap clap clap* και λίγα είπες! Κυρίως συμφωνώ μ'αυτό και ειδικά με την τελευταία πρόταση :

    "Το να εκφράζεις τη γνώμη σου ευγενικά (όσο τουλάχιστον στο επιτρέπει το κλίμα και η επίθεση που δέχεσαι), είναι αυτό που επιβάλλεται να κάνεις. Το να ζητιανεύεις προσοχή, φίλους, εταιρίες και σνιφς από αμυγδαλιές επιβάλλεται να το σταματήσεις. Αρκέσου στο να κάνεις αυτό που θέλεις, αυτό που μπορείς και αυτό που θα ήθελες να δεις από τους άλλους να κάνουν. Αναλώσου με στόχο."

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το νιντζάκι παραμονεύει! <3 <3 <3

      Delete
  4. Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε: Το να εκφράζεις τη γνώμη σου ευγενικά (όσο τουλάχιστον στο επιτρέπει το κλίμα και η επίθεση που δέχεσαι), είναι αυτό που επιβάλλεται να κάνεις. Το να ζητιανεύεις προσοχή, φίλους, εταιρίες και σνιφς από αμυγδαλιές επιβάλλεται να το σταματήσεις. Αρκέσου στο να κάνεις αυτό που θέλεις, αυτό που μπορείς και αυτό που θα ήθελες να δεις από τους άλλους να κάνουν. Αναλώσου με στόχο.


    Συμφωνω απολυτα μαζι σου! Δεν πιστευω οτι στην Ελλαδα υπαρχει beauty community , πιο πολυ σε κλικες παει το πραγμα. Τεσπα, και βεβαια δεν μπορουμε να αγαπιομαστε ολοι αυτο θα ηταν εμετικο κ βεβαια ευγενικα εκφερουμε την αποψη μας. Απο εκει κ επειτα οταν κατι δεν μας αρεσει, δεν μας καθεται καλα το κλεινουμε κ δεν ξανα σσχολουμαστε μαζι του.... Εξαλλου αυτο ειναι ενα χομπι κ ως γνωστον τα χομπι τα κανουμε για να παιρναμε καλα ....

    Φιλια :*

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φαίη μου παντού συμβαίνει το ίδιο και σίγουρα το ξέρεις. Τώρα αν δεν αρέσει κάτι, είναι στην ευχέρεια του καθενός να μιλήσει γι' αυτό αλλά πάντα με επιχειρήματα και όχι με μπούρδες. Ακόμα και τα χόμπι έχουν ανταγωνισμό (επίσης κάτι που έχεις καταλάβει κι εσύ) όπως και μίμηση (το θέτω κομψά, βλέπεις) αλλά, ό,τι και να μας ενοχλεί πάντα το σχολιάζουμε με επιχειρήματα ξαναλέω και όχι με μπούρδες.
      Φιλιά πολλά! <3

      Delete
  5. Κάλιο αργά παρά ποτε....θα συμφωνήσω με τις προλαλλήσασες @stavroula and @jazzy με κάλυψαν... no further comments... απλά σιωπώ....
    *clap clap clap*

    ReplyDelete
    Replies
    1. E το ότι το είδες μετράει :P
      Σε ευχαριστώ Μαίρη μου <3

      Delete

Back to Top